เกี่ยวกับหลวงพระบาง
ยินดีต้อนรับสู่หลวงพระบาง…
หลวงพระบาง เป็นเมืองที่มีการตั้งถิ่นฐานครั้งแรกที่มีมานานกว่า 1200 ปี โดยการบรรจบกันของแม่น้ำคานและแม่น้ำโขงในใจกลางภาคเหนือของประเทศลาว เมืองหลวงพระบางเป็นทั้งเมืองหลวงของราชอาณาจักรโบราณและยุคสมัยใหม่
ชื่อเดิมของหลวงพระบางนั้นมีหลากหลายชื่อ อาทิ เมืองชัว, เชียงทองและล้านช้าง; ชื่อปัจจุบันของเมืองได้มาจากชื่อของพระพุทธรูป พระบาง พระบางเป็นพระพุทธรูปที่ศักดิ์สิทธิ์ และเป็นที่เคารพสักการบูชาของประชาชน ซึ่งประดิษฐานอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติในใจกลางเมือง
ในปัจจุบันหลวงพระบางเป็นที่รู้จักกันดี ในการดูและรักษาอนุรักษ์เอกลักษณ์ของวัด สถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิม อาคารยุคอาณานิคมและความสวยงามของธรรมชาติโดยรอบจังหวัด ถึงแม้ว่าหลวงพระบางจะเป็นเมืองที่มีการต้อนรับนักท่องเที่ยวจากทั่วมุมโลก แต่ก็ยังมีความสำคัญทางการเมือง, การศึกษา, และเป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญสำหรับความหลากหลายทางวัฒน ธรรมทางภาคเหนือของลาว
ตลาดเช้าของหลวงพระบาง ที่ซึ่งคุณจะพบเห็ดป่าสดจากภูเขาใกล้เคียง สิ่งทอด้วยมือที่มีเอกลักษณ์โดนเด่น และเป็นสถานที่ท้องถิ่นในการจัดซื้อจัดเตรียมวัตถุดิบในการทำอาหาร เมืองนี้เต็มไปด้วยวัดวาอารามที่สวยงามหลายแห่ง เช่น วัดเชียงทอง วัดใหม่ และวัดวิซุน มหาวิทยาลัยสุภานุวงศ์และวิทยาลัยครูมีความสำคัญในปัจจุบันเช่นเดียวกับพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ นอกจากนี้ยังมีเรือช้าและชาวประมงที่ยังคงดำเนินชีวิตอยู่ตามแม่น้ำโขง รวมไปถึงเครื่องบินลงจอดที่สนามบินนานาชาติ หลวงพระบาง เป็นเมืองที่ต่างจากเดิมแต่ไม่เหลื่อมล้ำทางประวัติศาสตร์และประเพณี
แขวงหลวงพระบางตั้งอยู่กลางภาคเหนือของลาวมีพรมแดนติดกับแขวงอุดมไซ, พงสาลีและ หัวพันไปทางทิศเหนือ, นครหลวงเวียงจันทน์และไซยะบุรีไปทางทิศใต้และทิศตะวันตกเฉียงใต้, เชียงขวางไปทางทิศตะวันออก
แขวงหลวงพระบางมีประชากรมากกว่า 400,000 คน รวมทั้ง 8 กลุ่มชาติพันธุ์ที่แตกต่างกัน ชนเผ่าขมุ มักจะสะกดว่า ขมุ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดในแขวงและมีประชากรส่วนใหญ่ (ประมาณ 44%) ของประชากรทั้งหมด ชาวม้งเป็นอันดับสองของชนกลุ่มน้อย (16%) ในพื้นที่ราบลุ่มมีคนลาวอาศัยอยู่ 39% ของประชากร และส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในพื้นที่ราบลุ่มหุบเขาและตัวเมืองหลวงพระบาง
หลักฐานทางโบราณคดีแสดงให้เห็นว่าหลวงพระบางได้มีมาอย่างน้อยตั้งแต่ 8,000 ปีก่อนคริสตกาล อาณาจักรแรกของลาว คือ อาณาจักรล้านช้าง ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 14 โดยเจ้าฟ้างุ้ม หลังจากที่ท่านเอาชนะและรวมอาณาจักรเข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน คือ เชียงขวาง, ที่ราบสูงโคราชและหลวงพระบาง ชื่อแรกของอาณาจักรคือ อาณาจักรล้านช้าง ต่อมาในปี 1357 เปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็นเมืองเชียงดงเชียงทองโดยคนในท้องถิ่น หลังจากนั้นไม่นานเจ้าฟ้างุ้ม ได้รับพระราชทานพระพุทธรูปสีทององค์หนึ่งซึ่งเรียกว่า พระบาง เป็นของขวัญจากกษัตริย์เขมร และกลายเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรือง จนเป็นที่รู้จักกันดีในชื่อ หลวงพระบาง
หลวงพระบางเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรล้านช้าง จนกระทั่งในปี 1560 สมเด็จพระเชษฐาธิราชได้ยกให้เวียงจันทน์เป็นเมืองหลวงแทนหลวงพระบาง (แต่หลวงพระบางยังคงเป็นศูนย์ กลางทางศาสนาหลักของประเทศ)ในรัชสมัยของพระเจ้าสุริยวงสาเมืองต่าง ๆ ได้มีการติดต่อกับทูตตะวันตก ที่เกิดขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 17 ภายหลังจากที่พระองค์เสด็จสวรรคตในปี 1694, อาณาจักรล้านช้างถูกแยกออกเป็น 3 อาณาจักร คือ อาณาจักรเวียงจันทน์, อาณาจักรจำปาสัก และอาณาจักรหลวงพระบาง
ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 หลวงพระบางถูกคุกคามโดยโจรธงดำ พวกโจรได้ทำลายพระ พุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ วัด และหลักฐานทางประวัติศาสตร์ไปจำนวนมาก
ภายใต้การปกครองของกษัตริย์สมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ (1904 – 1959) มีการเปิดตัวโครงการบูรณะและตกแต่งขึ้นมากมายหลายแห่งซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านั้นยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน อาคารที่มีอิทธิพลจากฝรั่งเศสเริ่มปรากฏในช่วงปลายทศวรรษที่ 1800 โดยมีการผสมผสานสถาปัตยกรรมของลาว ไทลื้อ พม่า จีนและไทย